Cecilea's levenspad kent een wonderbaarlijk verloop. Ze is geboren en getogen in Accra, de hoofdstad van Ghana. Zoals veel Ghanezen is ze Christelijk opgevoed en zingt ze regelmatig solo in het Gospelkoor in de kerk. Ooit hoopt ze haar eigen band te hebben om haar eigen muziek mee te maken en deze de wereld in te brengen. Daarvoor zou ze dolgraag een eigen gitaar of keyboard hebben maar dat kost een hoop geld... 

Haar broer woont in die tijd al in Europa, in Hamburg. Hij zegt haar naar Duitsland te komen; in twee jaar tijd zou het moeten lukken een keyboard bij elkaar te verdienen. Eenmaal in Duitsland echter, valt dat geld verdienen tegen. Ze beheerst de Duitse taal niet en alhoewel ze uitstekend Engels spreekt, kan ze in Duitsland niet aan het werk. Ze hoort van anderen dat dat in Nederland minder een probleem is, want daar spreekt iedereen ook Engels. Haar eerste baantjes vindt ze in Nederland als kamermeisje in de vele hotels in en rond Amsterdam. 

​

Alhoewel ze het naar haar zin heeft in Nederland weet ze dat ze vroeger of later terug wil naar haar geliefde Ghana, om daar terug te keren op het pad van haar hart: de muziek. Ook in Amsterdam, in Zuid Oost, zingt ze veel en graag maar ze voelt dat de invulling die de kerk daar geeft aan het geloof, en ook de afdrachten die zij geacht wordt te doen aan de kerk, niet in overeenstemming zijn met  haar financiële mogelijkheden en met wat zij voelt dat God van ons verlangt. Met haar sterke en rechtvaardige geest stapt ze uit de kerk. God blijft net zo belangrijk als daarvoor maar Cecilea weet voor zichzelf heel goed waar de grenzen van haar God met betrekking tot rechtvaardigheid liggen. 

​

Of het het geloof, of haar liefdevolle geest is die haar richting nog een andere roeping gedreven heeft, weet ik niet. Maar waarschijnlijk zal het een combinatie van deze twee dingen zijn, die haar meelevende houding naar haar minder bedeelde landgenoten heeft doen ontstaan. Vast staat, dat haar landgenoten blij zullen zijn met hun zuster in Nederland; een groot deel van haar tijd spendeert Cecilea aan het inzamelen van noodzakelijke en bruikbare spullen voor de kinderen en armen in Ghana.

​

Het brengt haar ook nog weer een nieuwe levensles: "Denk niet dat dat wat met liefde ingezameld is, ook automatisch (en met evenveel liefde) bij die mensen terechtkomt, voor wie dit bedoeld is".  Als ze er niet zelf bovenop zit, komen haar met veel energie ingezamelde dingen maar al te gemakkelijk in de verkeerde handen terecht.

Als ik haar vraag of ze vanuit dat perspectief ook begrip heeft voor mensen die aarzelen (liefdadigheids- of ontwikkelings-) geld te geven aan (regeringen van) Afrikaanse landen, toont ze direct alle begrip. In Afrika is net als hier veel zelfzuchtigheid, en daarom is het perse nodig persoonlijk te zorgen dat goederen en geld bij de juiste instanties terechtkomen.

En Cecilea doet dat!  En Children with Dreams helpt haar graag daarbij. 

Sterker nog, we kunnen ons geen betere manier wensen om onze bijdrage aan een betere en eerlijke wereld daadwerkelijk en doeltreffend te realiseren, dan met de effectieve daadkracht van de Cecileas van deze wereld.

​

Met heel ons hart daarom: Dankjewel Cecilea!

​

Door Roy ter Haar

​